હવે રાત પડશે.
સૂની સૂનીજૂઈથી ભીની રાત પરાગે રે.
પૂનમની રાત — ઊગી પૂનમની રાત!
સળગે સૂરજ આજ ભલેને નિતની શરદ રાત,અમારે નિતની શરદ રાત,
ધોળી રે ધૂળના છાંટા ઊડ્યા, જાણેતારલે રાત અજવાળી;
કેમ થતું એ કોઈ ન જાણે,સંત રુએ દિન-રાત;
દૂધે ધોઈ ચાંદનીચાંદનીએ ધોઈ રાત,
પ્રાગડથી વ્હાલી મુંને આ કાળમકાળી રાત,ચોરપગે ચીંધી ગઈ મુંને મેરમની મો'લાત!
રાત આટલી પડી ર્હેવા તો દેશે ને તવ દ્વારે?’–કો ભરતીની o
વગડો વાગોળે છે દી ને રાત વાંસળી,ઊંડાં અમ જેવો વેઠે વિષાદ.
ચૂલે આંધણ ઓર્યાં રે……...એક આંખમાં આંસુ તગતગ
કમળ જેવો ખીલતો દિવસ, પોયણા જેવી રાત.
જમણે કાંઠે સૂરજ ઊગેડાબે ઘનઅંધારી રાત
કટકો ફાગણ, કટકો શ્રાવણકટકો વ્હાલી રાત
કોઈ ચાંદરણાં માગશે. કોઈ માગે રૂમઝૂમ રાત જી;
ગોરમા! શરદ્ પૂનમની રાત,સજનિયાં સાંભરે રે લોલ!
પાંપણ લૂછીને રાત કાઢી, ને સાયબો આવ્યો નંઈ!
રાવજી, પાંપણને પલકારેરાવજી, રાત હવે નહિ હાલે
તાંદુલની પોટલીએ પૂનમની રાત ભલે બાંધીને આવો ગોકુળમાં,
-તારા નામમાં, ઓ સ્વતંત્રતા કાળી રાત ચોગમ ઘૂઘવે,
ઈશ્વર સ્મરણ માટેની એક નાની માળા. જે 108 મણકાની હોતી નથી.
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
