ઘેર ડાંકલિયાલાલી વાણી જઈને
સ્વામી હસે, લાલી ચડે સુગાલમાં,સોટા સહી થાય ગુલાલ વાંસે;
માશૂકોના ગાલની લાલી મહીં લાલી, અનેજ્યાં જ્યાં ચમન જ્યાં જ્યાં ગુલો ત્યાં ત્યાં નિશાની આપની!
લાલી ચોર ભંડારી વંટીલા.નકવા હીરનો માલમ વંટીલા.
મોતી મૃદુલ બિછાઉં,બિના નીંદ નૈનોં કી લાલી
લાલી મુખે, યૌવનગૌર કાયા,હૈયે ભર્યા ચેતનના ફુવારા :
રતાશ
એ જ બગીચો, એ જ છે માલી,એ જ ઉષા – સંધ્યાની લાલી,
લુબતી તો વાગી તો વાગી હેલ્લે સેલુબત લાલી કીના હોબેલાં, હોબેલ.
ગાલો પર લજ્જાની લાલી ફૂટ્યાનુંકોઈ કારણ પૂછે તો કહું : ખાસ છે!
તમારા પેરની હિના, ગુલાબી ઓઠની લાલી.ભૂલી જાવી બદન કેરી અહા! અણમોલ કસ્તૂરી,
કદમના રુધિરની એ લાલી મળી કે,જગત-દષ્ટિએ એ રતન થઈ ગયા છે.
કાજળથી લાલી ગાલની ખરડી ગયાં સદા,અશ્રુને ભાલ પર થઈ સરતાં ન આવડ્યું.
પૂર્વે લાલી ચળકતી દિસે આભમાં કેસુડાં શી,જે જોઈને કલરવ કરી ઊડતાં કૈંક પક્ષી;
અને સ્મરણે ચડાવી દિવ્ય તારા હોઠની લાલી,કરું છું હું કપાળે જ્યાં લખ્યું સુરાયતન તારું?
નથી એ નૂર, લાલી ગાલની, રહી ન શૂરતા;રહી છે પાંડુતા, ગતિમાં તાલ ના, છે શુષ્કતા,
પ્રભુની પ્રભાની ઝલક દઈ રહી છે! જુઓ ‘લીલા’...ન સુરમો, ન કાજલ, ન પાવડર, ન લાલી,
સનમના પેરની લાલી જિગરનું ખૂન મારું છે,અરે! એ રંગ મારો તો હજુ ફરિયાદ શાની છે?
પગલે પગલે ઢોળતી આવી ધૂળમાં જોબન લાલીઅડધી રાતે બાઈ રે હું તો સમણાં વીણવા હાલી.
એ ઈશ્કની લાલી મહીં લાખો ખુદા ઘેલા બન્યા;એ લાખમાંના એક પણ જુદા જ કૈં ઘેલા અમે.
શું ફરી તારા વદનને આજ જૂની યાદ શરમાવી રહી?ને શું એ લાલી વદનની પુષ્પદળને આમ ભરમાવી રહી?
ઈશ્વર સ્મરણ માટેની એક નાની માળા. જે 108 મણકાની હોતી નથી.
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
