તું મન સમજ સમજ મસ્તાના...બોલે ‘ભાકર શાહ' હેત મેં
‘કાદર શાહ’ કછુ સંગ ન લીન્હા, ચલ કી હાથ પસારા...
‘પળી ભરીને આપું છું. પાલી ભરીને લઉં છું.’ ‘શાબાશ. તમે ખરેખર સવાયા શાહ છો.’
કહે રે ‘કતીબ શાહ' સુણ બે રાહોળ માલા,આપણો ગુરુજી તારે, તો આપણ તરીએ રે... ઊઠોને.
(હિંદીથી ભાવાનુવાદ : કુમાર જિનેશ શાહ)
હરિહર છોડ આન કહાં ભટકે, રે મન મેરે, માન!'સાંઈ કરીમ શાહ' સાહેબજી સે અબ તો કર પહેચાન!
મુસલમાન, રાજા, બાદશાહ
પ્રામાણિક
શાહ સંબંધી
સાક્ષી પુરનાર, ગવાહ
પ્રામાણિકપણું, ચોખ્ખો વહેવાર
સાક્ષી, પુરાવો, ગવાહી
જમીનમાં બોડ કરીને રહેતું એક અણીદાર પીછાવાળું પ્રાણી, સાહુડી
આફ્રિકાનું એક મોટું પક્ષી
અને હવે વિરમે છે આ કવિતામાં.(અનુ. ભાનુ શાહ)
નિરુદ્દેશેસંસારે મુજ મુગ્ધ ભ્રમણ
પાતળી કેડી કેરકાંટાળી અંટેવાળે આવતાં એખણ એરુ,
સગાં દીઠાં મેં શાહ આલમનાં, ભીખ માગતાં શેરીએ. ૧૧
ધૂળે રંગી કેડી અને અજાણી ધરતી.હિલચાલ વગર ઊભેલાં
(૧) ઘર ભણીખખડ થતી ને ખોડંગાતી જતી ડમણી જૂની,
આછીધેરી પુર ઉપરની ધૂમ્રની ધૂંધળીમાંધીરે ધીરે અરવ પગલે ઊતરે અંધકાર.
કાયા એને નથી તદપિ શો ભાર અંધારનો છે!નાના મારા જીવનસરમાં દૃષ્ટિનું પદ્મ ઊગ્યું
જૂઠી તે રીસને રાગેનેપુર તારાં રૂમઝૂમ રૂમઝૂમ વાગે,
કેવડિયાનો કાંટો અમને વનવગડામાં વાગ્યો રે:મૂઈ રે એની મ્હેક, કલેજે દવ ઝાઝેરો લાગ્યો રે.
તવ ભાલ ઉપરની ચૂમી!એ ચૂમી? કે તલસત રાધા-સ્મરણ-મિલનની ભૂમિ?
ખુલ્લાં આ ખેતરોની ઉગમણી ગમ જે દૂર દેખાય કુંજએમાં અશ્વત્થ-ટોચે ફરકત ધ્વજ ત્યાં બાજુમાં લાલ નેવે
રે હિન્દ, આથી વધુ ભાગ્યવિહીન ક્યારે?એકેય યોગ્ય નહિ શાસક રાજગેહે
તેં જ અપાવેલ જીન્સ પ્હેરીને બેઠી છું બહુ વખતે કાગળ લખવાઆછા બ્લુ ડેનિમ અને સેફાયર બ્લૂ છે શાહી
ઈશ્વર સ્મરણ માટેની એક નાની માળા. જે 108 મણકાની હોતી નથી.
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
