(હિંદીથી ભાવાનુવાદ : કુમાર જિનેશ શાહ)
નિરુદ્દેશેસંસારે મુજ મુગ્ધ ભ્રમણ
પાતળી કેડી કેરકાંટાળી અંટેવાળે આવતાં એખણ એરુ,
જૂઠી તે રીસને રાગેનેપુર તારાં રૂમઝૂમ રૂમઝૂમ વાગે,
કેવડિયાનો કાંટો અમને વનવગડામાં વાગ્યો રે:મૂઈ રે એની મ્હેક, કલેજે દવ ઝાઝેરો લાગ્યો રે.
તવ ભાલ ઉપરની ચૂમી!એ ચૂમી? કે તલસત રાધા-સ્મરણ-મિલનની ભૂમિ?
તેં જ અપાવેલ જીન્સ પ્હેરીને બેઠી છું બહુ વખતે કાગળ લખવાઆછા બ્લુ ડેનિમ અને સેફાયર બ્લૂ છે શાહી
અ ક્યૂટ લિટલ પોએમસૂર્ય તેજથી એંબર છે અખિલાઈ
એમ રંગાયો છું હું ડેનિમ રંગમાં રેઅસ્ત્ર શસ્ત્ર છોડીને જીન્સનું વસ્ત્ર ધરી હું પડ્યો જીવનના જંગમાં રે
સંગમાં રાજી રાજીઆપણ
બોલીએ ના કંઈ,આપણું હૃદય ખોલીએ ના કંઈ, વેણને રે'વું ચૂપ;
ઈંધણાં વીણવા ગૈતી મોરી સૈયર, ઈંધણાં વીણવા ગઈ 'તી રે લોલ;
ખંતીલા એક ખેડૂત, નામે પટેલ બેચર ભૈબેચર ભૈને બ્લુ જીન્સ સાથે લેવા દેવા નૈં
શરદનું સોણલું રે, કે રંગભર હૈયે રમે;એવું અલબેલડું રે, કે નેણભરી જોવું ગમે.
તને જોઈ જોઈ તો ય તું અજાણી(જાણે) બીજને ઝરુખડે ઝૂકી'તી પૂર્ણિમા
આપણે આવળ બાવળ બોરડી,કેસરઘોળ્યા ગલના ગોટા જી;
જીન્સ પહેરતાં બૉડીમાં કંઈ થાય છ્કહું છું physiologically
મળે ડાબા ખિસ્સામાં એક ડૂચો વળી ગયેલ મોરલાનો ટહુકો સાંભળીને તેં મને આપેલ
મને જરા ઝૂંક વાગી ગઈ.માલતીની ફૂલકોમળી તોયે ડૂંખ લાગી ગઈ.
સોળ વરસની ઉમ્મરને બે હોઠ વચાળે ધરબી,છોકરીયુંએ વાત મૂકી તે કાન દઈને હવે સાંભળો થોડું -
ઈશ્વર સ્મરણ માટેની એક નાની માળા. જે 108 મણકાની હોતી નથી.
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
