સોંસરવું કોઈ તીર હજી પણ જતું નથી,હું મત્સ્ય છું ને કોઈ મને વીંધતું નથી.
ઘટના બની તમસા નદીના તીર પરહું શ્લોકનો અવતાર છું – તું કોણ છે
એક જ દશાનાં દૃશ્ય બે આંખોને તીર છે,એમાં જ પ્યાસ છે અને એમાં જ નીર છે.
આભમાં શુ તાકવાનું નિષ્પલક ?તીર કોઇ તાકવાની વાત કર
નકી તુજને તારાં નજર-તીર તાતાં,ફરજ પાડવાનાં નિશાં તાકવાની;
એજ અંગૂઠો ફરી ઊગી ગયો!તીર તાક્યાં છે તસોતસ આપણે.
પાપ-પૂણ્યોની મૂલવણી કાં કરું?તીર, દશરથ ને સરોવર હોઉં છું
ક્યાં હતો અણસાર અમને સૂર્યની તાકાતનોતીર તરણાંનાં બનાવી રજકણે ઊભા રહ્યાં
ને હજારોનાં હજારો સામટાં હરણાં સજનવાતીર અડતાં થઈ ગયાં કેવાં હરિતવરણાં સજનવા
લક્ષ્ય ચૂકી ગયું હો તમારું જે તીરએ જ શત્રુના ભાથે ઉમેરાય છે
‘રઈશ' આ દોસ્તો તારા અધૂરા છે શિકારીઓ,ખૂંપાવી તીર જે અડધું, હરણને જીવતું રાખે.
આ નજર, આ પાંપણોની ધાર મારી નાખશે!આપનાં આ તીર ને તલવાર મારી નાખશે!
અંગ પરથી વસ્ત્ર જળની જેમ સરતાં જાય છે,કોણ સામે તીર બજવે બાંસુરી એવી સરસ!
હાથમાંથી તીર તો છૂટી ગયું છે ક્યારનું,શું થશે, જો આ પ્રતીક્ષા-મૃગ માયાવી હશે!
ઈશ્વર સ્મરણ માટેની એક નાની માળા. જે 108 મણકાની હોતી નથી.
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
