બકરી પર બાળવાર્તાઓ

                એક હતી ભટુડી. તેને સાત ભટુડાં હતાં. એક વાર ભટુડીને ઘર બાંધવાનો વિચાર થયો એટલે તે સડક ઉપર જઈને બેઠી ને માલનાં ગાડાંની રાહ જોવા લાગી.                   એટલામાં એક ગોળનું ગાડું આવ્યું. ભટુડીને રસ્તામાં બેઠેલી જોઈને ગાડાવાળાએ કહ્યું

                એક ડોશી હતી. તે એક કૂબામાં રહેતી હતી. વરસાદના દિવસો આવ્યા અને વરસાદ બહુ થયો. એટલે ડોશીના કૂબામાં ચારેકોર ચૂવા લાગ્યું, અનેક, ઠેકઠેકાણે પાણીનાં ખાબોચિયાં ભરાઈ ગયાં.                   ડોશીને ચૂવાથી બહુ જ ત્રાસ થવા લાગ્યો : ચૂવાનાં ટીપાં

                એક બકરીનું બચ્ચું ઝરણાનું પાણી પીતું હતું. ઝરણું ઊંચા ટેકરા પરથી નીચે વહેતું હતું. ઝરણાની ટોચે ઊભેલા વરુએ બકરીના બચ્ચાને જોઈ લીધું. તે ગુપચુપ બચ્ચાની પાસે આવ્યું અને મોટેથી બોલ્યું, ‘અરે દુષ્ટ! હું પાણી પીતો હતો તે તેં ગંદું કેમ કર્યું?’    

                એક હતી ડોસી.                   એક હતો ડોસો.                   ડોસી કહે : ‘ડોસા, હેંડો મેળે.                   મેળે જાશું. બકરી લાશું.                   ખાશું, પીશું ને મજા કરીશું.’                   ડોશી ગઈ મેળે.          

                એક હતી બકરી.                   બકરીના કપાળે ટીલું હતું.                   વિહો રબારી બકરીને ટીલવી કહી બોલાવતો.                   ટીલવી વિહા રબારીના વાડામાં રહેતી હતી.                   સવાર પડે. વિહો રબારી બકરીઓને ચરાવા લઈ જાય.

                લીમડાના ઝાડની એક નીચી ડાળી ઉપર એક ઘુવડ આરામથી બેઠું હતું.                   એટલામાં કયાંકથી એક છોકરો આવ્યો.                   એણે નજીકમાં કાદવ હતો એમાં જોરથી એક પથ્થર માર્યો.                   જમીન ભીની હતી. આજુબાજુ પાણી પણ હતું.

                ગલા ગોવાળને ત્યાં ઘેટાઓનો પાર ન હતો. ચારેબાજુ નજર કરો તો હરતા-ફરતા પોચાં-પોચાં રૂના ઢગ જેવા ઘેટાં જ દેખાય. એ ઘેટાંઓ માથું નીચું કરીને સતત ઘાસમાં કશુંક શોધવામાં પડ્યાં હોય એવું લાગે.                   પણ ગલા ગોવાળ પાસે કંઈ એકલાં ઘેટાં

                આજે પપ્પુભાઈનો જન્મદિવસ હતો. પપ્પુભાઈ જે દિવસની રાહ મહિનાથી જોઈ રહ્યા હતા તે આવી પહોંચ્યો હતો. તેઓ આજે આઠમું વર્ષ પૂરું કરી રહ્યા હતા.                   ગઈ કાલે રાત્રે મમ્મી-પપ્પાને અને મોટાં ભાઈ-બહેનને પોતાને આપવાની ભેટોની ચર્ચા કરતાં