જશોદા! તારા કાનુડાને

‘જશોદા! તારા કાનુડાને સાદ કરીને વાર રે;

આવડી ધૂમ મચાવે વ્રજમાં, નહિ કોઈ પૂછણહાર રે? જ૦ ૧

શીકું તોડ્યું, ગોરસ ઢોળ્યું, ઉઘાડીને બાર રે;

માખણ ખાધું, વેરી નાખ્યું, જાન કીધું આ વાર રે. જ૦ ર

ખાંખાખોળા કરતો હીંડે, બીએ નહીં લગાર રે;

મહી મથવાની ગોળી ફોડી, આ શાં કહીએ લાડ રે ! જ૦ ૩

વારે વારે કહું છું તમને, હવે ન રાખું ભાર રે;

નિત ઊઠીને કેટલું સહીએ? રહેવું નગર મુઝાર રે.' જ૦ ૪

‘મારો કાનજી ઘરમાં હુતો, ક્યારે દીઠો બહાર રે?

દહીં-દૂધનાં માટ ભર્યાં પણ ચાખે ન લગાર રે. જ૦ પ

શોર કરતી ભલી બહુ આવી ટોળે વળી દશ-બાર રે !'

નરસૈંયાનો સ્વામી સાચો, જૂઠી વ્રજની નાર રે જ૦ ૬

jashoda! tara kanuDane