હું હવાની જેમ ચારેકોર લ્હેરું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.

થાય મન તો હું વળી દરિયાય પ્હેરું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.

લોક રાખે ઇનામો કેટલાં મારા ઉપર,

એ વાતની તમને કશી ક્યાં છે ખબર?

શોધવું મુશ્કેલ છે મારું પગેરું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.

જીવતામાં જીવ છું હું ને મરેલામાં મરણ

એવી જ છે કૈં વાયકા મારા વિશે,

ક્યાંય પણ મારું નથી એક્કેય દે’રું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.

ગૂંચવીને વાતને છેવટ ઉકેલી નાખવી

એની રમત ગમતી મને, ને એટલે–

આંધળે કૂટાય છે ક્યારેક બ્હેરું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.

ગીતમાં હું લય બની લ્હેર્યા કરું છું,

ને ગઝલમાં ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા,

વેદનાઓ પાઈને વૃક્ષો ઉછેરું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.

હું જ છું કે જે નશામાં ચૂર થઈને

છેક ઈશ્વરના ચરણ પાસે જતો ને આખરે,

કોઈની શ્રદ્ધા તણું શ્રીફળ વધેરું,

તે છતાં ‘હું કોણ છું?’ એ પ્રશ્ન તો ઊભો જ છે.