પુષ્પ સમ હોઠને કંટકનો વિષય ના શોભે

પુષ્પ સમ હોઠને કંટકનો વિષય ના શોભે,

કાચના દેહમાં પથ્થરનું હૃદય ના શોભે.

સુખ નવાં આપ ભલે, દુઃખને અહીં રહેવા દે.

જૂના સાથીનો થઈ જાય વિલય ના શોભે.

યુગ તો બદલાય, ને બદલે એ ઘણું પણ માનવ,

તું ફરી જાય, ફરે જેમ સમય ના શોભે.

નિજના સંતોષને સાહિત્યની ઉપમા આપી,

વ્યય કરતા રહો બીજાનો સમય ના શોભે.

ઉચ્ચતા જાળવી રાખે એ પતન પણ સારું,

માન માનવનું ઘટાડે એ વિજય ન શોભે.

સૂર્ય સામે તો તિખારો છે હજુ ‘સોઝ’ છતાં,

અસ્ત પામે ને ફરી થાય ઉદય ના શોભે.

pushp sam hothne kantakno wishay na shobhe