પનઘટે છલકાતી ગાગર સાંભરે;
દી’ ઊગે ને રોજ સહિયર સાંભરે.
છેડલો ખેંચી શિરામણ માંગતો;
વાસીદું વાળું ને દિયર સાંભરે.
ત્રાડ સાવજની પડે ભણકારમાં;
રાતના થરથરતું પાધર સાંભરે.
ઢોલિયે ઢાળું હું મારો દેહ ને;
બાથમાં લે લેતી નીંદર સાંભરે.
સાંજ ટાણે સાદ ફળિયામાં પડે,
આંખડી મલક્યાનો અવસર સાંભરે.
કાંબિયું ખખડે ને હું ચોંકી ઊઠું;
ઝાંઝરો રણકે ને જંતર સાંભરે.
તાણ ભાભુજીએ કીધી’તી નકર;
કોણ બોલ્યું’તું કે મહિયર સાંભરે?
મા! મને ગમતું નથી આ ગામમાં;
હાલ, બચકું બાંધ, આયર સાંભરે!
panaghte chhalkati gagar sambhre;
dee’ uge ne roj sahiyar sambhre
chheDlo khenchi shiraman mangto;
wasidun walun ne diyar sambhre
traD sawajni paDe bhankarman;
ratna tharatharatun padhar sambhre
Dholiye Dhalun hun maro deh ne;
bathman le leti nindar sambhre
sanj tane sad phaliyaman paDe,
ankhDi malakyano awsar sambhre
kambiyun khakhDe ne hun chonki uthun;
jhanjhro ranke ne jantar sambhre
tan bhabhujiye kidhi’ti nakar;
kon bolyun’tun ke mahiyar sambhre?
ma! mane gamatun nathi aa gamman;
haal, bachakun bandh, aayar sambhre!
panaghte chhalkati gagar sambhre;
dee’ uge ne roj sahiyar sambhre
chheDlo khenchi shiraman mangto;
wasidun walun ne diyar sambhre
traD sawajni paDe bhankarman;
ratna tharatharatun padhar sambhre
Dholiye Dhalun hun maro deh ne;
bathman le leti nindar sambhre
sanj tane sad phaliyaman paDe,
ankhDi malakyano awsar sambhre
kambiyun khakhDe ne hun chonki uthun;
jhanjhro ranke ne jantar sambhre
tan bhabhujiye kidhi’ti nakar;
kon bolyun’tun ke mahiyar sambhre?
ma! mane gamatun nathi aa gamman;
haal, bachakun bandh, aayar sambhre!
સ્રોત
- પુસ્તક : નયનનાં મોતી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 1)
- સર્જક : નયન દેસાઈ
- પ્રકાશક : શબ્દોત્સવ
- વર્ષ : 2005