મારા જ શબ્દ ભેટવા ડગલુંય ના ભરે

મારા જ શબ્દ ભેટવા ડગલુંય ના ભરે,

તારાં વિચાર ક્યારનાં ઊભા છે ઊંબરે.

મારો સ્વભાવ સાવ સૂકી વાવ થઈ ગયો,

તારો લગાવ તોય હજી ત્યાં જ ઊતરે.

તારી હથેળી ચીતર્યા પાણી તળાવનાં,

મારી હથેળીમાં હજી તરસ્યાં હરણ ફરે.

મારા બધાય શબ્દ અવાચક બની ગયાં

તારાં લગીર મૌનનાં પડઘાં પડ્યાં કરે..

તારો અભાવ એમ હું આંજું છું આંખમાં

જે રીતે તારી માંગમાં સિંદુર તું ભરે...

maaraa ja shabd bhetvaa dagluny naa bhare