મૌન પર ગઝલો

.....વધુ વાંચો

ગઝલ(44)

હસ્તરેખા

ભાલનું કુમકુમ શબદ, સેંથે સિતારો શબ્દનો

તળેટી સુધી ચાલ ગઝલ

વાણીમાં વહેતું ઝરણ મૌનમાં કૂવો રાખે

વરસોનાં વરસ લાગે

હૃદય બાગ-બાગ છે

તિમિર પથરાય છે તો રોશનીનું મૌન બોલે છે

હું મળીશ જ!

ઈશ્વર જો તારાં મૌનની સીમા નહીં રહે

ક્ષણોને તોડવા બેઠો અને ઘટના ઘણી નીકળી

રાખ ચોળી જે મસાણી થઈ ગયા

મૌન નજરની દાદ

શું બોલીએ?

તેજમાં, તત્ત્વમાં, ક્યાં કશે બાદ છે

એની સાથે ન ખેલ ચીસો છે

કાળમીંઢ આ મૌનને કક્કાવજે

મૌન સ્વરૂપે હોઠ વચાળે બાજી ગયેલી શબ્દ તરસતી જાળ

હું શબ્દનો શણગાર છું – તું કોણ છે

રંગ ગહેરા, ‘ને વળી સાચા હજો

ઘૂઘવતા દૃશ્યના સાતેય સાગર પાર કરવા છે

1
2
3