મૌન પર ગઝલો

.....વધુ વાંચો

ગઝલ(39)

કલમ લઈ હાથની થાપણ ગુમાવી બેઠો છું

તળેટી સુધી ચાલ ગઝલ

વરસોનાં વરસ લાગે

ભૂલા પડી ગયા

હસ્તરેખા

વાણીના સ્વાંગમાં

હું મળીશ જ!

રાખ ચોળી જે મસાણી થઈ ગયા

મૌન નજરની દાદ

શું બોલીએ?

એની સાથે ન ખેલ ચીસો છે

કાળમીંઢ આ મૌનને કક્કાવજે

મૌન સ્વરૂપે હોઠ વચાળે બાજી ગયેલી શબ્દ તરસતી જાળ

રંગ ગહેરા, ‘ને વળી સાચા હજો

ઘૂઘવતા દૃશ્યના સાતેય સાગર પાર કરવા છે

ન કશુંય કહ્યું અને નામ લિયો.

પછી નિત સમયના અભાવમાં મારું બેસવું મારું ઊઠવું

મારા જ શબ્દ ભેટવા ડગલુંય ના ભરે

મારા પરિચયની કથા

ભાલનું કુમકુમ શબદ, સેંથે સિતારો શબ્દનો

1
2