રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ભલે ને મૌન હો પણ હોઠ જો મલકાઈ જાયે છે,
તો સમજાવ્યા વિના અમને બધું સમજાઈ જાયે છે.
પ્રણયનો પંથ હો તો વાત આ સમજાઈ જાયે છે,
રહે છે સ્થિર ચરણ ને આંખ ઠોકર ખાઈ જાયે છે,
ઘણી વખતે પ્રણય સૌંદર્યમાં સંતાઈ જાયે છે,
પ્રવેશે છે ભ્રમર ત્યારે કમળ બિડાઈ જાયે છે.
સભામાં આપ ના બેસો કોઈ પ્યાસી નજર સામે,
નયનનાં ખાલી પ્યાલા અશ્રુથી છલકાઈ જાયે છે.
મુસીબતમાં મુકદ્દરની મદદ મળતી નથી અહીંયાં,
ઘટા ઘેરાય છે તો તારલા સંતાઈ જાયે છે.
અજબ છે પ્રેમના પંથો, અજબ છે એની પગદંડી,
બિચારા માર્ગદર્શક માર્ગમાં અટવાઈ જાયે છે.
હશે આથી વધારે શી બૂરી હાલત મહોબ્બતમાં,
મરણ મળતું નથી ને જિંદગી બદલાઈ જાયે છે.
અમારી જિંદગી છે પારદર્શક પાણીના જેવી,
મળે છે રંગ જેવો એની એ રંગાઈ જાયે છે.
હવે તો મુખ ઉપરથી આપ આ પરદો કરો આઘો,
કફનમાંહે અમારું મુખ હવે ઢંકાઈ જાયે છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : મધુવન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 104)
- સંપાદક : હરીન્દ્ર દવે
- પ્રકાશક : પ્રવીણ પ્રકાશન
- વર્ષ : 2002
- આવૃત્તિ : ચોથી આવૃત્તિ