ભાંગતી રાતનો આ સન્નાટો,
ભીંતને કોઈ તો બારી આપો.
આટલી સ્તબ્ધતા હતી ક્યારે,
ઓસનો સાંભળું છું ધ્રુબાકો.
તે પછી ઊંઘવા નથી દેતો,
થોડી રાતોનો તારો સથવારો.
એય ઉપકાર બની જાયે છે.
કોઈ વેળાનો હળવો જાકારો.
કૈં દયા એની ઊતરી એવી,
મેં ત્યજી દીધા સૌ અધિકારો.
ભરબપોરે શહેરની વચ્ચે,
હુંય શોધું છું મારો પડછાયો.
એના અંગેની ધારણાઓ ‘મીર’,
કેવો આપે છે મનને સધિયારો!
bhangti ratno aa sannato,
bhintne koi to bari aapo
atli stabdhata hati kyare,
osno sambhalun chhun dhrubako
te pachhi unghwa nathi deto,
thoDi ratono taro sathwaro
ey upkar bani jaye chhe
koi welano halwo jakaro
kain daya eni utri ewi,
mein tyji didha sau adhikaro
bharabpore shaherni wachche,
hunya shodhun chhun maro paDchhayo
ena angeni dharnao ‘meer’,
kewo aape chhe manne sadhiyaro!
bhangti ratno aa sannato,
bhintne koi to bari aapo
atli stabdhata hati kyare,
osno sambhalun chhun dhrubako
te pachhi unghwa nathi deto,
thoDi ratono taro sathwaro
ey upkar bani jaye chhe
koi welano halwo jakaro
kain daya eni utri ewi,
mein tyji didha sau adhikaro
bharabpore shaherni wachche,
hunya shodhun chhun maro paDchhayo
ena angeni dharnao ‘meer’,
kewo aape chhe manne sadhiyaro!
સ્રોત
- પુસ્તક : ઉત્તરાયણ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 169)
- સંપાદક : દીપક મહેતા
- પ્રકાશક : નેશનલ બુક ટ્રસ્ટ, ઇન્ડિયા
- વર્ષ : 2008