પનઘટે છલકાતી ગાગર સાંભરે;

દી’ ઊગે ને રોજ સહિયર સાંભરે.

છેડલો ખેંચી શિરામણ માંગતો;

વાસીદું વાળું ને દિયર સાંભરે.

ત્રાડ સાવજની પડે ભણકારમાં;

રાતના થરથરતું પાધર સાંભરે.

ઢોલિયે ઢાળું હું મારો દેહ ને;

બાથમાં લે લેતી નીંદર સાંભરે.

સાંજ ટાણે સાદ ફળિયામાં પડે,

આંખડી મલક્યાનો અવસર સાંભરે.

કાંબિયું ખખડે ને હું ચોંકી ઊઠું;

ઝાંઝરો રણકે ને જંતર સાંભરે.

તાણ ભાભુજીએ કીધી’તી નકર;

કોણ બોલ્યું’તું કે મહિયર સાંભરે?

મા! મને ગમતું નથી આ ગામમાં;

હાલ, બચકું બાંધ, આયર સાંભરે!

panaghte chhalkati gagar sambhre;

dee’ uge ne roj sahiyar sambhre

chheDlo khenchi shiraman mangto;

wasidun walun ne diyar sambhre

traD sawajni paDe bhankarman;

ratna tharatharatun padhar sambhre

Dholiye Dhalun hun maro deh ne;

bathman le leti nindar sambhre

sanj tane sad phaliyaman paDe,

ankhDi malakyano awsar sambhre

kambiyun khakhDe ne hun chonki uthun;

jhanjhro ranke ne jantar sambhre

tan bhabhujiye kidhi’ti nakar;

kon bolyun’tun ke mahiyar sambhre?

ma! mane gamatun nathi aa gamman;

haal, bachakun bandh, aayar sambhre!

panaghte chhalkati gagar sambhre;

dee’ uge ne roj sahiyar sambhre

chheDlo khenchi shiraman mangto;

wasidun walun ne diyar sambhre

traD sawajni paDe bhankarman;

ratna tharatharatun padhar sambhre

Dholiye Dhalun hun maro deh ne;

bathman le leti nindar sambhre

sanj tane sad phaliyaman paDe,

ankhDi malakyano awsar sambhre

kambiyun khakhDe ne hun chonki uthun;

jhanjhro ranke ne jantar sambhre

tan bhabhujiye kidhi’ti nakar;

kon bolyun’tun ke mahiyar sambhre?

ma! mane gamatun nathi aa gamman;

haal, bachakun bandh, aayar sambhre!