વરુ પર બાળવાર્તાઓ
બાળવાર્તા(8)
-
દીકરીને ઘરે જાવા દે
એક હતી ડોશી. તે પોતાની દીકરીને ત્યાં જવા નીકળી. જતાં-જતાં રસ્તામાં તેને એક વાઘ મળ્યો. બાઘ કહે : “ડોશી ડોશી! તને ખાઉં.” ડોશી કહે : “દીકરીને ઘેર જાવા દે, તાજી માજી થાવા દે, પછી મને ખાજે.
-
સાત સૂંઢાળો હાથી
વનમાં પ્રાણીઓ બધાં ભેગાં મળ્યાં. એમાં હાથી હતો, સિંહ હતો. વાઘ હતો, વરુ હતું. રીંછ હતું, ચિત્તો હતો. શિયાળ હતું : બધાં હતાં. શિયાળ કહે : શહેરમાં માણસ છે. એ આપણો દુશ્મન છે. સરકસમાં એ આપણને પકડી જાય છે. આપણને પૂરી રાખે
-
મફ્ફતનો માલ!
એક હતો ખેડૂત. એ પોતાના ખેતરમાં કામ કરતો હતો. ખેતરમાં એણે ઘઉં વાવ્યા હતા. ઘઉંના છોડ ઊગી નીકળ્યા હતા. પણ સાથે ઘાસ પણ ઊગ્યું હતું. ખેડૂત સોરિયા વડે એ ઘાસ ઉખાડતો હતો. કામ કરતાં-કરતાં સૂરજ રાશવા ચડી
-
મીઠા લાડુનાં મોટાં સપનાં
કોઈ એક ગામમાં એક ડોસાજી અને એક ડોસીમા રહેતાં હતાં. એક દહાડો ડોસાજી કહે, “ડોસીમા, ડોસીમા! આજ તો લાડુ ખાવાનું મન થયું છે. લચપચતા ઘી ને કોલ્હાપુરી ગોળનો મીઠો મઘમઘતો લાડુ બનાવો.” એટલે ડોસીમાએ તો ભાલના
-
હાથી જેવડો ઉંદર
ટાબરો કરીને એક ઉંદર હતો. એણે એક વાર હાથી જોયો. એને થયું કે હું આવડો હાથી જેવડો હોઉં તો કેવું સારું! એણે કૌરવ કાગડાને વાત કરી. કૌરવ દેશવિદેશ ફરેલો. એ બધું જાણે. એણે કહ્યું : ‘તું પેલા ફતા વૈદ પાસે જા!’ ટાબરો ફતા વૈદને
-
ગલબો અક્કલનું ઘર બતાવે છે
એક વાર જંગલનાં જાનવરોની સભા મળી હતી. સભામાં હાથી, ઘોડો ને ગધેડો, વાઘ, વરુ ને વાંદરો, શિયાળ, સસલું ને સાબર, સિંહ ગેંડો ને હરણ વગેરે બધાં જાનવરો હાજર હતાં. સભામાં સવાલ થયો કે અક્કલનું ઘર ક્યાં?