ધનતેરસનો એક જ દિવસ બાકી હતો. બાપુજીએ બાને કહ્યું : આપણો બચુ ક્યાં ગયો? બા કહે : બચુ તો રડીને ઊંઘી ગયો. બાપુજીએ પૂછ્યું : રડીને ઊંઘ્યો? શું કામ રડ્યો? બા કહે કે ચારે બાજુ છોકરાં
જૂના જમાનાની વાત. નાનું એવું એક ગામડું. એમાં એક ભરવાડ રહે. ઢોર ઉછેરે. થોડી ખેતીવાડી કરે. એ રીતે પોતાનું અને કુટુંબનું ગુજરાન કરે. એનું નામ ભલો. નામ મજાનું, પણ કામે જરાય ભલો નહિ.
એક વાર નાનકડા તનીને લઈને તેનાં મમ્મી-પપ્પા મેળામાં ગયાં હતાં. મેળામાં તની તો ચકડોળમાં બેઠો, વળી બંદૂક વડે તાકીને ફુગ્ગાઓ ફોડ્યા ને સરસ-મીઠો શેરડીનો રસ પણ પીધો. તનીભાઈને ન કોઈ ભાઈ કે ન કોઈ બહેન! મમ્મી-પપ્પાને એ બહુ લાડકો! તની જે માંગે
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
