છે ને એક મુંબઈની કીડી હતી. આ કીડી છે ને એક કવિના બુશકોટના ગજવામાં બેઠી હતી. કવિ છે ને મોટરમાં બેઠા હતા. મોટર છે ને, જંગલમાંથી પસાર થતી હતી. કવિ છે ને ‘કીડી’ પર કવિતા લખતા હતા અને મોટેથી ગણગણતા હતા. મુંબઈની કીડી છે
દિવાળીના શુભ તહેવારો આવ્યા એટલે શાળાઓમાં રજા પડી. બાળકોને તો જે દહાડે શાળામાં રજા હોય તે દહાડો તહેવાર જેવો જ લાગે. છોકરાંઓને જેમ મોસાળ વહાલું અને સ્ત્રીને વહાલું પિયર, તેમ મુંબઈગરા માણસોને માથેરાન-મહાબળેશ્વર વહાલાં. રાજ ખાંડવાળાનું કુટુંબ
એક ગામ હતું. એ ગામમાં ત્રણ ભૂલકાં હતાં. પાકા ભાઈબંધ. એ ત્રણમાં એક હતો બાલુ, એક હતો કાલુ અને એક હતો લાલુ. આમાં બાલુ બિચારો લંગડો હતો. થોડા દિવસ પહેલાં લંગડી રમતાં-રમતાં ખબર નહિ શું થયું, પણ પછી એ ચાલે લંગડાતો. સાથોસાથ
રાજેશ મહેતા મારો ભાઈબંધ છે. એ લંબુ નાટકમાં કામ કરે છે, અને પાન ખાઈને જોક પર જોક મારે છે. જોક પણ એટલી બધી કરે કે એને આવતો જોઈને જ લોકો ખડ... ખડ.... ખડ.... કરવા માંડે છે. હવે થયું એવું કે સ્કૂલમાં રજા પડી. મમ્મીએ કહ્યું
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
