એક હતો પોપટ. પોપટ બહુ જ ભલો ને ડાહ્યો હતો. એક દિવસ પોપટને એની મા કહે : ભાઈ કમાવા જા ને? પોપટ તો ‘ઠીક’ કહીને કમાવા ચાલ્યો. ચાલતાં ચાલતાં ખૂબ દૂર ગયો ત્યાં એક મોટું સરોવર આવ્યું. સરોવરની પાળે એક મજાનો આંબો હતો. તેના
પ્રેમનગર નામના એક ગામમાં એક તોફાની છોકરો રહેતો હતો. એનું નામ રમણ રોટલી. એ પંદર વર્ષનો હતો. એના પિતા એને પાંચ વરસનો મૂકીને મરી ગયા હતા. એની મા એને મોટો કરતી હતી. ખાસ કરીને એવું બને છે કે બાપ વગરનાં બાળકો અવળે માર્ગે ચઢી જાય છે. રમણ રોટલીનું
ગરીબ ડોશી હતી. એને એક દીકરો હતો. મકનો એનું નામ. આગળ તો બહુ પૈસાદાર હતાં પણ મકનાનો બાપ મરી ગયો ને કોઈ કમાનાર ન રહ્યું. ડોશી દળણાં દળી માદીકરાનું પેટ ભરે ને મકનાને ભણાવે. બેપાંચ વરસ ગયાં. મકનો
એક હતાં ફોરાબહેન. ચારેક વરસની ઉંમર. મમ્મી હારે આંગણામાં રમે. અહીંતહીં દોડાદોડી કરે, નાચે-કૂદે, હસે, ચીસો પાડે ને કાલી-કાલી ભાષામાં ગીત ગાય. મમ્મીને એની હરકતો બહુ ગમે. મમ્મીને કામ હતું તેથી થોડી વાર રહી ફોરાને કહે,
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
