એક હતો બ્રાહ્મણ ને એક હતી બ્રાહ્મણી. એમને સાત છોડીઓ. બ્રાહ્મણ ઘરનો બહુ જ ગરીબ. રોજ બિચારો સાત ગામ માગે ત્યારે માંડમાંડ પેટનું પૂરું થાય. એક દિવસ બ્રાહ્મણને વડાં ખાવાનું મન થયું. એણે બ્રાહ્મણને કહ્યું
બોઘડ એક ગરીબ બ્રાહ્મણનો દીકરો હતો. બોઘડ હતો બ્રાહ્મણનો દીકરો પણ નાનપણથી કાંઈ ભણ્યોગણ્યો ન હતો. એને ન આવડે પાઠ કે ન આવડે પૂજા. વેદ કે મંત્રનું તો નામેય ન જાણે. જેવું નામ એવી જ એની બુદ્ધિ. બોઘડ એક ખેડૂતને ત્યાં ખેતરમાં કામે રહ્યો. રહેતે
એક હતો બ્રાહ્મણ. તે બહુ ગરીબ. એક વાર તેની વહુએ કહ્યું : “હવે તો તમે કાંક કામધંધો કરો તો સારું, છોકરાં હવે તો કોઈકોઈ વાર ભૂખે મરે છે!” બ્રાહ્મણ કહે : “પણ કરું શું? મને કંઈ પણ આવડતું નથી. તું કાંઈક બતાવ તો ઠીક.”
“મહારાજ! આપ તો યુગયુગાંતરની વાતો જાણો છો. આજે આપણે ત્યાં જેવો યજ્ઞ થઈ રહ્યો છે તેવો યજ્ઞ પહેલાં કોઈએ કરેલો ખરો?” ભીમસેને શ્રીકૃષ્ણને પૂછ્યું. રાજમહેલના ઓટા પર સૌ જમીને હાથ ધોતા હતા. ભગવાન વેદવ્યાસ, ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ,
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
