બોરડી પર બાળવાર્તાઓ

    ઉરુ આમ તો ઊંઘનારી જબરી. રાત્રે આઠ વાગ્યે સૂઈ જાય ને સવારે સાત વાગે ઊઠે. આખી રાત ઊંઘે પણ એકધારું. અર્ધી રાતે કોઈ વખત કોઈ પણ કારણે જાગી હોય એવું બન્યું જ નથી. સાત વાગ્યા પહેલાં એ હજી કોઈ વખત ઊઠીયે નથી. પણ આજે ઉરુ વહેલી જાગી ગઈ. હજી તો સવારનું અજવાળું

    એક દિવસ બીરવાના માસી આવ્યાં. માસી બોર લાવ્યાં. બીરવાને બોર બહુ ભાવે. બીરવાએ ધરાઈને બોર ખાધાં. ઠળિયા ઘરની પાછળ આવેલા વાડામાં નાખ્યા.     બીજે દિવસે સવારે બીરવા ઘરપછવાડે ગઈ તો નવાઈ પામી. વાડામાં એક બોરડી ઊગી હતી. એક જ રાતમાં તે એક હાથનો છોડ થઈ ગઈ.

    બદામપુર નામનું એક ગામ હતું. આ ગામમાં બાંકુ નામનો એક માણસ રહેતો હતો. તે બાજુના જંગલમાં જઈને બોરડી પરથી બોર તોડી લાવતો હતો અને ગામમાં વેચતો હતો. બધા તેને બાંકુ બોરડીવાળા તરીકે ઓળખતા હતા.     એક દિવસ બાંકુ વહેલી સવારમાં જંગલમાં ગયો અને એક બોરડીના ઝાડની

        એક હતો બોરનો ઠળિયો.         તે એક વખત મેદાનમાં પડ્યો-પડ્યો રડવા લાગ્યો. આસપાસ તો કોઇ હતું નહીં એટલે કોણ તેને છાનો રાખે? આથી ઠળિયો તો રડતો જ જાય! રડતો જ જાય!         થોડીવારમાં ત્યાંથી નાનાં બાળકોની એક ટોળકી પસાર થઇ. ઠળિયાને આમ રડતો જોઇને, ટોળકીમાંથી