ભૂખ પર બાળવાર્તાઓ

                એક હતો ખેડૂત.                   એ પોતાના ખેતરમાં કામ કરતો હતો. ખેતરમાં એણે ઘઉં વાવ્યા હતા. ઘઉંના છોડ ઊગી નીકળ્યા હતા. પણ સાથે ઘાસ પણ ઊગ્યું હતું. ખેડૂત સોરિયા વડે એ ઘાસ ઉખાડતો હતો.                   કામ કરતાં-કરતાં સૂરજ રાશવા ચડી

                શાળાએથી ઘેર આવતાં જ સત્યમ પાપાને શોધવા લાગ્યો.                   “મમ્મી, પપ્પા ક્યાં છે?”                   “અભ્યાસખંડમાં જો.”                   “પાપા, આવું?” બારણામાંથી સત્યમે પૂછ્યું.                   “હા, સત્યમ આવ, આવ!”    

                ભોલુને વૅકેશન પડ્યું તો દોડતો આવ્યો મમ્મી પાસે. કહેવા લાગ્યો, “મમ્મી, આ વખતે આપણે નાનીને ઘેર જઈએ.”                   મમ્મી બોલ્યાં, “આ આ વર્ષે આપણે ક્યાંય નથી જવાનાં. ઘેર જ રહીશું.”                   પણ ભોલુએ જીદ કરી, “મારે નાનીને

                 પિહુએ મમ્મીને કહ્યું-' મમ્મી, બહુ ભૂખ લાગી છે! કંઈક યમ્મી નાસ્તો બનાવી આપને!'                    મમ્મીએ કહ્યું-' બે મિનિટ! હમણાં નાસ્તો તૈયાર!'                    પિહુ આમથી તેમ આંટા મારતી જાય ને બોલતી જાય- "મમ્મી! મમ્મી!