શાળાનું વિશાળ મેદાન આજે રંગબેરંગી ફુગ્ગાઓ અને કાગળનાં તોરણોથી શોભી રહ્યું હતું. ઝીણી ઝીણી લાઈટોનાં તોરણો પણ બાંધેલાં હતાં. હારબંધ ખુરશીઓ મૂકવામાં આવી હતી. મુખ્ય દરવાજાથી રંગમંચ સુધીનો રસ્તો લાલ જાજમથી ઢાંકવામાં આવ્યો હતો. આજે શાળાનો વાર્ષિકોત્સવ
એક રાજા હતો. રાજા જેવો રાજા. એને રહેવાને મોટા મહેલ હતા, સેવાચાકરીમાં સંખ્યાબંધ નોકર-ચાકર હતા. ખાવાપીવાની કે પહેરવાઓઢવાની એને કંઈ ખોટ ન હતી. શરીરે એ સશક્ત હતો. એ સુખેથી ઊંઘતો ને જાત જાતના આનંદોમાં દિવસ વિતાવતો. એના જેવું સુખી બીજું કોઈ
ચારે કોરે ડુંગર ડુંગર ને ડુંગર ને તેની વચમાં હતું નાનકડું ગામ. ગામમાં થોડાંક ઝૂંપડાં ને ગામ બહાર એક ઝરણું ખળખળ વહે. ઝરણે જઈને ગામલોકો નહાય-ધૂવે ને પીવાનું પાણી ભરે. એ ગામમાં એક ઝૂંપડામાં ગરીબ મા-દીકરી રહેતાં હતાં.
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
