શિયાળ અને બગલો પહેલાં પાકા મિત્રો હતા, પરંતુ શિયાળે બગલાની બનાવટ કરી. તેણે બગલાને પોતાના ઘેર જમવા આમંત્રણ આપ્યું. છીછરી ડિશમાં ખાવાનું પીરસ્યું. બગલાભાઈની લાંબી-લાંબી ચાંચ. ડિશમાંથી ખીર ખાઈ શક્યા નહીં. શિયાળ એકલું લબ-લબ કરતું, હસતું-હસતું
એક તળાવ હતું. તેને કિનારે એક બગલો રહેતો હતો. તળાવમાં કાચબા, દેડકાં, અને માછલીઓ રહેતાં હતાં. બગલાને મજાક કરવાની ટેવ હતી. તે રોજ નવા નવા દેખાવ કરીને બધાંને વિચાર કરતા કરી દેતો. જાત જાતના વેશ બદલીને ડરાવતો. માછલીઓ તો
સવારનો ગુલાબી સમય હતો. સૂરજદાદા હજુ ઊગીને બેઠા જ થયા હતા, હજુ પૂર્વ દિશામાં બહુ ઊંચે નહોતા ચડ્યા અને એવા ઝગારા મારતા નહોતા બન્યા કે તેમની સામે જોઈ ન શકાય. એવે સમયે બાપુજીનાં ધોતી-ઝભ્ભા જેવો ઊજળો-ઊજળો ધોળો બગલો માળામાંથી ઊડ્યો. ફગ-ફગ-ફગ
રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
