રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અહીં ઊભો ખાલી, નજર નભમાં ખાલી ફરતી
જતાં ટોળે લોકો પર ઉપરથી સાંજ સરતી;
યુવા સ્ત્રીની છાતી, તગતગત બરડો વસી જતો,
રૂંવે રૂંવે અબ્ધિ ઘડીક ઘૂઘવીને શમી જતો.
છૂટ્યાં શાળાએથી ગભરુ, શિશુ કિલ્લોલ કરતાં,
હવામાં ફંગોળી દફતર, શીખ્યાં પંક્તિ નવલી
ભીડી અંગુલિઓ હસી ભમી ધીરે ઘેર ધપતાં
મૂકી મારે હૈયે ગહન સુખની એક બદરી.
ભરી આંખો-માંહી વરસ શત-ઓછાં જરી નહીં
જતા વૃદ્ધે કાઢી ભીડ મહીં નીચી આંખ નમવી
જૂની એનાથીયે ઘડી મહીં જુએ કાળ સરક્યો
ગયા લોકો વાંસે જરઠ પગલે એ ભળી ગયો.
ગયો સૂર્યે સ્નેહે પથ ઉપરને છેલ્લું અડકી
હુંયે સંગે ચાલ્યો નજર મહીં આખું નભ લઈ.
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી સૉનેટ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 73)
- સંપાદક : ડૉ. મણિલાલ હ. પટેલ, ડૉ. દક્ષેશ ઠાકર
- પ્રકાશક : પાર્શ્વ પબ્લિકેશન
- વર્ષ : 2000