રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
મને અવગણો, તજો, નવ કદીય સંભારજો,
વહે નય અશ્રુધાર નવ લૂછવા આવજો.
અનેક થર જામિયાં ઉર અશાન્તિનાં ભેદવા
પ્રયત્ન કરશો નહીં, સુદૃઢ એ ભલે સૌ રહ્યાં.
સુકોમલ ન ભાવ દૂર જડતા કરીને ફરી
પ્રસુપ્ત સ્મરણાબ્ધિમાં નવતરંગને પ્રેરશે.
સ્પૃહા ન તમ સંગની, ન કરવી રુચે ગોઠડી,
વિલુપ્તગતકાલભસ્મ ઉરમાં પડી સંઘરી.
વહાવી સહુ ભાવ આ હૃદય શૂન્ય શાને કરું?
વિભક્ત કરી શોકભાર નવ લેશ ઓછો કરું.
સુણાવી કથની ન દુ:ખ ચહું હું જરી ભૂલવા
પડેલ જખમોતણા વ્રણ દઈશ ના દેખવા
સુદૂર જઈ સર્વથી પરમ શાન્ત એકાન્તમાં
રહી લવીશ શોકગીત મુજ ચિત્ત સંતર્પવા.
સ્રોત
- પુસ્તક : કાવ્યસંચય - 3 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 66)
- સંપાદક : રમણલાલ જોશી, જયન્ત પાઠક
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1981