viday - Sonnet | RekhtaGujarati

(પૃથ્વી)

વિદાય! વસમી ઘડી! વરસ કૈં વીત્યાં દોહ્યલાં,

સરસ્વતી ઉછંગમાં, ઉર ઉમંગ-ઉત્સાહમાં;

કંઈ વળી નિરાશમાં; કવચિત સાગરે જ્ઞાનના

પીયૂષલવ પામવા; કદીક આત્મની ખોજમાં.

વિયોગ! કપરી પળો! સ્વજનથી થવું જૂજવા,

તજી મધુર ગોઠડી, સ્મરણ માત્ર લૈ સાથમાં!

વિદાય, મુજ ભેરૂઓ! સફર-સાથીઓ! બાંધવો!

તટસ્થ સહુ સાક્ષીઓ! પ્રતીપ પથ્યના એ! વિદા!

વિચાર મન! નિત્ય કેવળ અહીં પરિવર્તનો

અનિત્ય જગમાં, થઈ પ્રગટ અત્ર અવ્યકતથી,

જરીક રમી વ્યક્તમાં, સરી જવું અવ્યક્તમાં–

નિસર્ગ તણી રીત આ; ત્યહીં મોહ કે શોક ના!

વિમુક્ત અવ સંચરો, ચરણ! પંથ શોધો નવા,

નવી કંઈ સાધના, તપ નવીન, યજ્ઞો નવા!

“ઉદીચ્ય”, તા. ૧૬-૦૭-૧૯૯૨

સ્રોત

  • પુસ્તક : યુનિવર્સિટીની સ્થાપનાનો વૃત્તાંત : ઉત્તર ગુજરાત યુનિવર્સિટી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 196)
  • પ્રકાશક : હેમચંદ્રાચાર્ય ઉત્તર ગુજરાત યુનિવર્સિટી, પાટણ
  • વર્ષ : 2017