વર્ષો પછી વતનમાં
Varsho Pachhi Vatan Ma
જયન્ત પાઠક
Jayant Pathak
આ તે ખેતર, પાકસોડમ હજી એવી જ જે માણી'તી
ભારામાં શિરના (શિશુ-શરીરની એ દૂધિયા સોડમ!)
આ આડી ભૂત-આંબલી પડી ભરી ભેંકારને ચોગમ;
ટોળીએ ભૂતની જહીં ઊતરતા અંધારમાં ભાળી’તી.
આ તે કોતર, શૈશવે પગ સર્યા મૈં વા૨ ઉ૫૨ જતાં
(આજેયે શમણે છળી ઊઠું મને સરકી જતો દેખતાં!)
આ તે સ્થાન, અહીં જ વ્હેલી ઊઘડી'તી નાની બે આંખડી;
(દાદાની ખખડે હજીય મનમાં ઓરીપરી ચાખડી).
રે એ દાતરડું! ગયું લણી શિશુસ્વપ્નો-ઊભા પાકને;
એ ભૂવો! સહુ ભૂતને વશ કરી શીશે ઉતારી દીધાં;
કોનું રે હળ! કોતરો પૂરી દીધાં, સૌ સાફ જાળાં કીધાં;
(રાની બિલ્લી-શિશુ તણાં સપનને સંતાડવા ક્યાં હવે?)
કેડીઓ ગળી ચુસ્ત ઘાસ અહીં આ વાગોળતું કાળને;
તીણી ચાંચ વડે કરંત ટચકા પંખી લીલી ડાળને.
(૪-૯-૧૯૬૯)
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી સૉનેટ (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 56)
- સંપાદક : ડૉ. મણિલાલ હ. પટેલ, ડૉ. દક્ષેશ ઠાકર
- પ્રકાશક : પાર્શ્વ પબ્લિકેશન
- વર્ષ : 2000