તમારી વાતોનાં મૃગજળમહીં પંખી તરતાં

અમારી આંખોનાં, હળુહળુ વહે વાયુ સ્મિતનો;

પ્રતિબિંબાયેલાં ઉષઃકિરણો, સાન્ધ્યસુરખી

ઝીલી લે શ્રદ્ધાનાં કમલ સુરખી થૈ પ્રગટતાં...

અને આવર્તો શા ઊઠત ટપકંતી સુખવ્યથા-

તણા! – આખુંયે આ હૃદય ભીની માટી સમ મુજ...

તમારી વાતોનાં સ્મરણમહીં ગર્જે રણ હવે...

કશો વંટોળાતો સમય, ક્ષિતિજો ના ઊકલતી.

વીતેલા શબ્દોના ઊભરી ઊઠતા રેતઢગલા-

મહીં શા'મૃગો-શી મુજ તરલ દૃષ્ટિ ખૂંપી જતી;

અને ત્યાં ઊંટોનાં ગભીર પગલે સૂર્ય પ્રજળે

વહેલી વાતોની અસર સમ પ્રસ્વેદ ચૂસતો...

તમારી વાતોની તરસ રૂંધતી કંઠ. તલસું :

તમે આવો તો આ મૃગજળમહીં પદ્મ પ્રગટે...