રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અધૂરું
adhurun
ગજેન્દ્રરાય ગુલાબરાય બૂચ
ગજેન્દ્રરાય ગુલાબરાય બૂચ
અધીરી આંખોમાં ક્યમ પરમ સૌંદર્ય ભરવાં?
અધૂરી પાંખો આ ગગનમહીં મ્હારે વિહરવાં;
ઘડીમાં મીંચાતાં નયન, મુજ પાંખે, પ્રબળ ના -
સમાવું શી રીતે જીવન સઘળાં એક પળમાં?
અમીના કૈં પ્યાલા અધર અડકીને ઢળી જતા,
તરંગોના રંગો ઉડી ઉડી ઉષા શા ગળી જતા;
મરૂભૂમિમાં જો મૃગજળ રહ્યાં દૂર દમતાં-
અધૂરાં એવાં કૈં જીવન શમણાં જેમ શમતાં.
પ્રભો! દીધાં તેં શું રસજીવનનાં દાન અમને?
પ્રભો! તેં પાયા શું તુજ પરમ પીયૂષ અમને?
અમી એ ચાખ્યાં ને તરસ ઉરની જાય વધતી-
હવે કાં ઝંખાવે? - અમૃતતણી તૃપ્તિ નહિ થતી.
પ્રભો! ના જો નિભાવે તો લગની ન લગાડતો;
લગાડી શોખ સ્વપ્નાંનો, જગમાં ન જગાડતો.
સ્રોત
- પુસ્તક : ગજેંદ્રનાં મૌક્તિકો (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 77)
- સંપાદક : રમણલાલ કનૈયાલાલ યાજ્ઞિક
- પ્રકાશક : ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમી
- વર્ષ : 2004
- આવૃત્તિ : 2