રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અપેક્ષા ના રાખું ગગન અડતા ઘુમ્મટ તણી,
ન ઇચ્છા હું સેવું કુસુમશણગારી કબરની;
રચ્યાં રાજી જોવા કરુણ કવનો હું નવ પછી
અહીં ના તોષી જો મધુર અભિલાષા પ્રણયની.
ગયા કેડે આખું ગગન નવ શુ ઘુમ્મટ થશે?
મને સુષ્ટિ કેરાં કુસુમ સઘળાં શું ન સજશે?
ગયા કેડે કાવ્યો જલધિ કરુણાં શું ન કવશે?
અધૂરી આશાને તદપિ ઉરની કોણ પૂરશે?
ન ઠારે હૈયાંને ધનવિપુલતા વૈશ્રવણની
ન સત્તા એકાકી દ્યુપતિસમ ચૌદે ભુવનની.
પ્રશસ્તિની ગાથા યદપિ રચશે બ્રહ્મતનયા
મટાડી કો’દી ના તદપિ મટશે અન્તરતૃષા.
***
ગયા કેડે આશા હૃદય ધરવી કાં પ્રણયની
ન ભાળી પ્રત્યક્ષે ઉભય ઉરની જો પૂરવણી?
સ્રોત
- પુસ્તક : નવી કવિતા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 72)
- સંપાદક : મનસુખલાલ ઝવેરી, રમણ વકીલ
- પ્રકાશક : વોરા એન્ડ કંપની
- વર્ષ : 1966
- આવૃત્તિ : 2