વિકરાળ ક્રુદ્ધ શિક્ષક

(સ્રગ્ધરા)

ધૂંવાંપૂવાં થતો એ ગુરુવર ગરજે, ઓરડો ગાજી ઊઠે,

કાચાપોચા કંઈના, ગરજન સુણતાં, નીવિના બંધ છૂટે;

ડોળા ફાડી, પછાડી પગ ધરણી પરે, ગાળનો ધોધ છોડી,

ઢીંકા—પાટુ–થપાટુ અડફટ ચડતા બાળને દેય ચોડી. ....૧

પંપાળે પીઠ કોઈ નિજ, ચમચમતી કોઈની હાથખાલ,

ખેંચાયા કાન કો’ના, અવર વળી ઘણાં બાલના ગાલ લાલ,

ભેં ભેં કોઈ બરાડે, રુદન થકી મચ્યો વર્ગમાં હાહાકાર,

રોતો ને આંખ લ્હોતે શિશુગણ સઘળો ખાઈ ને ખૂબ માર. ....ર

જાણે સાક્ષાત્ કૃતાન્તે યમસદન તજી વર્ગમાં વાસ કીધો!

જાણે કો’ ક્રૂર વાઘે ગભરુ અજ તણા વૃંદને ત્રાસ દીધો!

કો’ કો’ને સ્હાય થાયે? સહુ જ ભયભર્યાં ભૂલિયાં આત્મસૂધ,

ફેં ફાટી, ત્રાસ ફેલ્યો, સ્તબધ સહુ બન્યાં જોઈ સાહેબ ક્રુદ્ધ. ....૩

wikral kruddh shikshak