રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
રૂસણું મૂકોને રાધિકા રે, હાંહાં રે ઘેલી હઠ ના કીજે;
મુખથી બોલો બોલડા રે, હાંહાં રે મુનીવ્રત ના લીજે.
વાલો વન ચરાવે ગાવડી રે, હાંહાં રે ઊભા જમુના આરે;
મોરલી તે કેરા નાદમાં રે, હાંહાં રે રાધે રાધે પોકારે.
વાલા એક ઘડી નવ મૂકતા રે, હાંહાં રે રહેતા શામા સંજોગે;
દિવસ રેણી કેમ જાય છે રે, હાંહાં રે મારા વાલા વિજોગે.
સુંદરીનો સોહામણો રે, હાંહાં રે શામલો સુખકારી;
એ રે વહાલો ક્યમ વિસરે રે, હાંહાં રે ફટ નાર ધુતારી.
કહ્યું ન માન્યું કામની રે, હાંહાં રે દૂતી પાછી તે આવી;
નારી થોભણના નાથની રે, હાંહાં રે નહિ સમજી સમજાવી.
સ્રોત
- પુસ્તક : મધ્યયુગીન ઊર્મિકાવ્યો (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 272)
- સંપાદક : ચિમનલાલ ત્રિવેદી, બળવંત જાની, ચિનુ મોદી
- પ્રકાશક : સાહિત્ય અકાદેમી
- વર્ષ : 1998