manimay senthi - Metrical Poem | RekhtaGujarati

જગ! ગજવજે ઘોર ગીતડાં;

ઘડી નચવજે કાન્ત ચિતડાં:

નમેરી છાયાનો વિકટ તુજ ઘેરો ઘટ થશે,

તથાપિ જ્યોત્સ્નાના મણિમય પ્રીતિપન્થ દીપશે.

ભલે પ્રિયે! તો અનિલે ઘૂમે, અને

ઘેરી સખી! વાદળિયા વીંટે ત્હને;

કઠોરના માનવ દૃષ્ટિ નાંખશે,

સૌન્દર્યરેખા પ્રણયાર્દ્ર ઝાંખશે.

ચુમ્બે પેલા શ્યામ સિન્ધુતરંગો

આછા જેવા પાતળા મેઘરંગો;

બ્રહ્માંડો સન્ધિકામાં રમે છે;

વ્હાલી! એવી તુજ રસવ્રુતિ પ્રેમમાં આથમે છે.

ભલે પ્રિય! તે। ઘડી સૌમ્ય ઝાંખશુ,

રસેન્દુનું અન્તર સ્થાન રાખશું;

બતાવજે ઉજ્વળ પાટ પાથરી

પ્રાણેશ્વરી! સેંથી તું દિવ્યતાભરી.

આછા પેલા શ્યામ અબ્ધિતરંગો

વ્હાલી! ત્હારી મૂર્તિ જો! મેઘ રંગે;

વિશ્વાન્તર્માં ગીત શાં ઘોર ગાજે!

વ્હાલી! ત્ય્હાં કે પ્રણયરસીલી આત્મજ્યોતિ વિરાજે.

જગત! ગીત ત્હારાં ગજવજે:

કદિ વિમલ આત્મા લજવજેઃ

ઊંડાં અન્ધારાંનો વિકટ ઘટ ઘેરોય મટશે,

ચળાતી જ્યોત્સ્નાનો મણિમય પ્રીતિપન્થ દીપશે.

સ્રોત

  • પુસ્તક : કાવ્યસંચય - 2 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 197)
  • સંપાદક : ધીરુભાઈ ઠાકર, વ્રજલાલ દવે
  • પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
  • વર્ષ : 1980