રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
અહો ગગનચારિ! આવ, ઝડપી તું લે લે મને,
ઝુકી ગહન ગુંબજોથી તવ ઉગ્ર પંજે મને
ઉઠાવ, મુજ ભેાં-ઢળી શિથિલ મૃણ્મયી કાયને.
ભલે ત્વચ તુટો, ફુટો હૃદય, માંસમજ્જા બધું
બનો સમિધ તાહરા ઉદરઅગ્નિમાં ઉજ્જવલ,
કશું ન વસમું જ એ, વસમું માત્ર આ જીવવું
ધરા-તમસમાં પ્રમગ્ન મૃદભક્ષી આ કીટનું.
મહા ઉદર તાહરે રુધિર માંસ મજજા થશે
તવાંશ, ગગનો ઘુમંતી તવ ઊર્મિ થૈ ઘુમશે;
નથી અધિક સિદ્ધિ એથી –તવ હસ્તના મૃત્યુથી.
અહો ગગનનાથ! આવ પવનોની પાંખે ચડી,
ભલે તું લઈ આવ સાથ શત મૃત્યુ કેરી ઝડી.
(જુલાઈ, ૧૯૪૦)
સ્રોત
- પુસ્તક : યાત્રા (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 4)
- સર્જક : સુન્દરમ્
- પ્રકાશક : આર. આર. શેઠની કંપની
- વર્ષ : 1951