moti wawiyun - Lokgeeto | RekhtaGujarati

મોતી વાવિયું

moti wawiyun

મોતી વાવિયું

તુલસી ક્યારે તી મોતી વાવિયું, સુણો શામળિયા;

એનો ઝીણો ઝીણો ઊગ્યો રોપ, નંદજીના નાનડિયા.

કોઈ ડારેં ને કોઈ પાંદડે, સુણો શામળિયા;

એની ત્રીજલી ડાળ્યેં લૂમ, નંદજીના નાનડિયા.

થાળ ભરીને મોતી વીણિયાં, સુણો શામળિયા;

એને કોઈ દેજો હાથ, નંદજીના નાનડિયા.

મોટાં મોતીનો મુગટ ગુંથ્યો, સુણો શામળિયા,

ઝીણાં મોતીનો ગુંથ્યો હાર, નંદજીના નાનડિયા,

મુગટ પ્રભુજીને માથે શોભે, સુણો શામળિયા;

હાર રાધાજીની ડોક, નંદજીના નાનડિયા.

સ્રોત

  • પુસ્તક : ગુજરાતી લોકસાહિત્યમાળા – મણકો– 7 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 70)
  • સંપાદક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ (મંજુલાલ ર. મજમુદાર, પદ્મશ્રી દુલાભાઈ કાગ, બચુભાઈ રાવત, મનુભાઈ જોધાણી, હરિવલ્લભ ભાયાણી, પુષ્કર ચંદરવાકર, દુલેરાય કારણી, ચીમનલાલ ભટ્ટ, સુધાબહેન ર. દેસાઈ, પી. સી. પરીખ. હરિલાલ કા. મોઢા.
  • પ્રકાશક : ગુજરાત લોકસાહિત્ય સમિતિ, અમદાવાદ
  • વર્ષ : 1968