કંઠમાં રણ હોય ને દરિયા નજર સામે મળે
તે પછી હે મિત્ર મારા શું બળે! શું ખળભળે!
તું મને ઉલેચ કે ઉલેચ રેતીની નદી
કોઈ વીતેલી સદી અકબંધ ત્યાંથી નીકળે
હોય સૂરજ કે બરફનું ચોસલું, સરખું જ છે
એક વીતે, એક બસ ધીમે રહીને ઓગળે
એક આદત જેમ સૌ હોનારતો કોઠે પડી
રોજ છાપું વાંચવા લોકો બધા ટોળે વળે
કોઈ વરસાદી ક્ષણે લહેરાય લીલું ઘાસ ને
આ નગરના લોક અહીંથી બૂટ પહેરી નીકળે
kanthman ran hoy ne dariya najar same male
te pachhi he mitr mara shun bale! shun khalabhle!
tun mane ulech ke ulech retini nadi
koi witeli sadi akbandh tyanthi nikle
hoy suraj ke baraphanun chosalun, sarakhun ja chhe
ek wite, ek bas dhime rahine ogle
ek aadat jem sau honarto kothe paDi
roj chhapun wanchwa loko badha tole wale
koi warsadi kshne laheray lilun ghas ne
a nagarna lok ahinthi boot paheri nikle
kanthman ran hoy ne dariya najar same male
te pachhi he mitr mara shun bale! shun khalabhle!
tun mane ulech ke ulech retini nadi
koi witeli sadi akbandh tyanthi nikle
hoy suraj ke baraphanun chosalun, sarakhun ja chhe
ek wite, ek bas dhime rahine ogle
ek aadat jem sau honarto kothe paDi
roj chhapun wanchwa loko badha tole wale
koi warsadi kshne laheray lilun ghas ne
a nagarna lok ahinthi boot paheri nikle
સ્રોત
- પુસ્તક : ગઝલ 81-82 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 27)
- સંપાદક : હર્ષદ ચંદારાણા
- પ્રકાશક : રૂપાલી પબ્લીકેશન
- વર્ષ : 1983