રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
સુખ જેવું જગમાં કંઈ નથી જો છે તો આ જ છે,
સુખ એ અમારા દુઃખનો ગુલાબી મિજાજ છે.
હું જો અનુકરણ ન કરું તો કરું કે શું?
અહીંયા મરી જવાનો પ્રથમથી જ રિવાજ છે.
અસ્તિત્વ તારું આસ્થાનું નામ છે ખુદા,
એ વહેમ છે તો વહેમનો તો ક્યાં ઈલાજ છે?
દુનિયાના લોક હાથ પગ ના મૂકવા દિયે,
ને તું કહે સમસ્ત જગત મારે કાજ છે.
ઊઠ-બેસ વિણ, અજાન વિણ, પળમાં પતી જશે,
મસ્જિદમાં આખ આ ‘જલન'ની નમાઝ છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : આપણી કવિતાસમૃદ્ધિ (ઉત્તરાર્ધ) (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 392)
- સંપાદક : ચન્દ્રકાન્ત ટોપીવાળા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 2004