સંતની સાથે સંતલસ આપી

સંતની સાથે સંતલસ આપી મજલની આખરે મિજલસ આપી

સર્વ કોલાહલોને સંકોરી મૌનની ક્ષણ મને સરસ આપી

દીર્ઘ કે હ્વસ્વમાં શું અંતર છે આ વર્તમાન નિત નિરંતર છે

જીવનની ક્ષિપ્રગતિની સામે સમયને ચાલના અલસ આપી

એ સુભાષિત રચે અવાક રહી જાણે નિજમાં અવ્યક્ત ક્યાંક રહી

ભેદ ખોલે અચલ ને ચંચલનો વાયુ પર ફૂલનું વર્ચસ આપી

હું વિચારું તો વ્યંગ વાધે છે મણિકંચનનો યોગ સાધે છે

સર્વ ધાતુને ધત્ કહેનારા આ પરમહંસને પારસ આપી

રેખ કાજળની રમ્ય અજવાસે શાહી પણ ઝળહળે ચિદાકાશે

તેજને એ વિકળ કરી મૂકે સ્હેજ વિસ્મયભર્યું તમસ આપી

અકળ કળાથી સકળ નર્તે છે જાણે મદ્યપનો લય પ્રવર્તે છે

માન એણે મુકાવ્યાં મદિરાનાં સર્વ વસ્તુમાં સોમરસ આપી

વિરહ નથી તો સંસ્મરણ ક્યાંથી એના સંસ્પર્શવિહીન ક્ષણ ક્યાંથી

આ ગઝલ છે પુરશ્ચરણ એનું જે ગયાં અમને અંતરસ આપી

santni sathe santalas aapi