રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ડાહ્યાભાઈ દેરાસરી
અરે! જા શું અવાયે નહિ−ઝૂરું જો! હું અહીયાં રહી.
જા જા શું આવે નહીં, તલસાવે શું યાર?
ટકટક કરતું બાપડું ચાતક તરશ્યું ધાર.
તરશથી વ્યાકુળું થઈને−ગુણો વારિદના ગઈને.
ચહે આવે જલદ ધાઈને–હરે! વારિદ લેખે નહીં. અરે!
ગડગડાટ ને ગર્જના સુણું હું કરણે, હાય!
પણ દેખું દિદાર નહીં, કહે રહ્યું ક્યમ જાય?
જીવે ક્યમ બાપડું કે'ની? રસિક્તા ધન્ય છે જેની.
તરશ છીપે નહીં એની–હરે! દુઃખ શું વિચારે નહી? અરે!
ઊડંતાં તુ જ દિશથી આવંતાં ખગ રોજ;
જોઉં મોહું શું દિલથી, શી શી માણું મોજ?
અરે ! પણ મેઘ ક્યાં આજે, ગરજતો ક્યાં ભૂંડા રાજે?
ગણે નહીં શું જ ના દાઝે? કઠણ, શું છાતડી કહે થઈ? અરે!
દૃષ્ટિમર્યાદા વિશે, આવતાં ખગ જોઈ
પ્રેરૂં પ્યારાં માહરાં, ચક્રવાક બે મોહી;
ઝડપથી પાઠવું મારાં–નયન બે પંખીડા સારાં;
સમાચાર પૂછવા તારા−વિકાસી મુખ ઊભો રહી. અરે!
કહે ન મુખથી કાંઈ તે જુએ ન સામું રંચ,
ખુએ ધૈર્ય મન માંહીથી, સેવક રસિલો રંક.
અરે! પ્રિય કાંઈ ગોઠે નહીં સુણે તુ જ વાતડી જો નહીં;
દીધી પાંખો વિધિએ નહીં–કહે દુઃખમાંહી ડૂબી જઈ, અરે!
ગરજ જુએ નહિ કોઈની, દે ન મુજને પાંખ;
જા તુજને હું શું કહું, હતી નહીં કહે આંખ?
દીધી જો હોત પાંખો બે-ઊડીને જાત જ્યાં તે છે;
પડત ગોદે જઈને રે−છૂટત નહીં એકઠાં બે થઈ. અરે!
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતની ગઝલો (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 68)
- સંપાદક : દી.બ. કૃષ્ણલાલ મોહનલાલ ઝવેરી
- પ્રકાશક : સસ્તું સાહિત્ય વર્ધક કાર્યાલય
- વર્ષ : 1942