રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
દિલના ટુકડા
dilna tukDa
સાબિર વટવા
સાબિર વટવા
નજર એ મુજ નજર સાથે મિલાવીને ઝુકાવે છે,
શરમ! વચ્ચે તું આવીને કયામત કાં ઉઠાવે છે!
સદા કાળી નિશાઓને તો હું મુજ દિલથી ચાહું છું,
અલકલટની એ ગૂંચો તો પ્રણય-પાઠો પઢાવે છે.
ચમનમાં જઈ અને નીરખું, ફક્ત સૌંદર્ય ને ચાહના!
મને તો ગુલ અને બુલબુલ મળી બેઉ રડાવે છે.
અવશ્યે યાદ છે મારી: દરદ મસ્તક મહીં ઊઠ્યું,
ઘસીને કોઈ એ માટે જુઓ ચંદન લગાવે છે.
અભિલાષો-ભર્યા દિલને હું મૂકું છું યદિ સામે,
હસીને ગાલ ઉપરનો મને એક તલ બતાવે છે.
અહીં તોબાઓ આવીને પડી છે મુજ ચરણ માંહે,
અને ત્યાં વક્ર-દૃષ્ટિથી સનમ પ્યાલી બતાવે છે.
કહી દો એ રિપુઓને લખે છે ક્યાં ગઝલ ‘સાબિર’,
ચૂણીને દિલ તણા એ તો ફક્ત ટુકડા મિલાવે છે.
સ્રોત
- પુસ્તક : ધ્રૂજતી પ્યાલી (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 1)
- સર્જક : ‘સાબિર’ વટવા
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 1988