રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
ઉજ્જવળ નિસાસા
ujjwal nisasa
સાબિર વટવા
સાબિર વટવા
ઉષા આશ લઈને ફરી આવી પૂગી,
ફરી ખાય છે આ સમય ધમપછાડા;
ફરી પ્રાણ લેવાને ઉત્સુક થયા છે,
પ્રકૃતિના રંગીન કૈં ચેનચાળા.
ક્ષિતિજ પર વહેતા રુધિરની છે લહેરો,
જગત-છાવણી પર શું વીત્યું નિશાએ;
ઊઘડતા મળસ્કે સમાચાર દીધા,
કંઈકનાં સુખદ એવાં સ્વપ્નો ઘવાયાં.
મનોરંજને પ્રેમના હો ન ઊણપ,
જીવનભર વિપત્તિઓ પર હાસ્ય કીધું;
સદા વિશ્વને મોજ આપી ને લીધી,
સ્વયં ગાલ ઉપર લગાવી તમાચા.
જીવનના અભિનયને જે કામ આવી,
કરુણાને આપી તેં રંગીન વાચા,
બધા પાનખરના પ્રસંગોમાં પૂરી,
મધુરી-મધુરી બહારોની આશા.
હૃદયની સુકોમળ તમન્નાને સદકે,
કળીઓ જ ઇચ્છી સદા કંટકોથી;
અમે પ્રાણ આપ્યા અને જાળવી છે,
જીવનબાગ! તારી સનાતન પ્રતિષ્ઠા.
જગતની સુષુપ્તિને ચેતાવી દેજો,
હવે બીજ માની ન આનંદે ‘સાબિર';
અરે મોજમાં આવીને તરફડે છે,
તિમિર વચ્ચે માનવના ઉજ્જવળ નિસાસા.
સ્રોત
- પુસ્તક : મધુવન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 36)
- સંપાદક : હરીન્દ્ર દવે
- પ્રકાશક : પ્રવીણ પ્રકાશન, રાજકોટ
- વર્ષ : 2002
- આવૃત્તિ : 4