રેખ્તા
હિન્દવી
સૂફીનામા
રાજસ્થાની
મહેન્દ્ર વ્યાસ 'અચલ'
મળી જાય એ તો પૂછી લઉં કે દિલમાં
મને શું બળે છે આ અંગાર જેવું;
નથી નીંદ રાતે, નથી ચૈન દા'ડે,
કહે છે બધા થઈ ગયું પ્યાર જેવું.
અહીં આંસુઓ છે, અહીં છે ખુશાલી,
વિરહ છે, મિલન છે, અહીં જિંદગી છે;
નથી આવતો જા, પ્રભુ, તારા સ્વર્ગે,
નહીં હોય ત્યાં કંઈ આ સંસાર જેવું.
તમે જિંદગીને બચાવી લીધી છે,
અમે જિંદગીને લૂંટાવી દીધી છે;
તમે પૂન્ય કીધું અનાચાર જેવું,
અમે પાપ કીધું સદાચાર જેવું.
જવાની તો શું, જિંદગીભર અમારે,
ખુશીના દિવસ છે, મજાની છે રાતો;
જીવન છે અમારું દીવાનાના જેવું,
મરણ છે અમારું સમજદાર જેવું.
અહોભાગ્ય તારું, ગઝલ-ગીત દ્વારા,
છવાઈ ગયો છે બધે પ્યાર મારો;
હવે રૂપ તારું વિરહનીય રાતે,
નહીં રે ભટકતું નિરાધાર જેવું.
નથી આફતો પૂર્ણ કે હું જીવી જઉં,
ખુશાલી નથી પૂર્ણ કે હું મરી જઉં;
સીમાડા હજી મોતના છે અગોચર,
નહીંતર ઊજવતે હું તહેવાર જેવું.
અનાથોનાં જેવાં ‘અચલ' કૈંક દુઃખો,
વસી મારા દિલમાં ને આરામ લે છે;
અને જાય ક્યાં એ નથી જેને હોતું,
પ્રભુના જગતમાંય ઘરબાર જેવું.
સ્રોત
- પુસ્તક : મધુવન (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 187)
- સંપાદક : હરીન્દ્ર દવે
- પ્રકાશક : પ્રવીણ પ્રકાશન, રાજકોટ
- વર્ષ : 2002
- આવૃત્તિ : 4