મારી હસ્તી મારી પાછળ એ રીતે વિસરાઈ ગઈ;

આંગળી જળમાંથી નીકળી ને જગા પુરાઈ ગઈ.

આગમન એનું સુણીને ઊર્મિઓ હરખાઈ ગઈ,

ચાંદ ઊગ્યો પણ નહીં ને ચાંદની ફેલાઈ ગઈ.

દર્દમાં ઠંડક, દિલાસામાં જલન, અશ્રુમાં સ્મિત,

પ્રેમનો ઉત્કર્ષ થાતાં ભાવના બદલાઈ ગઈ.

આત્મા પરમાત્માને, દેહ માટીને દીધું,

જે મતા જેની હતી એને બધી સોંપાઈ ગઈ.

ભેટવા એને હતો હું એટલો વ્યાકુળ કે,

ખુદ કજા મારો ધસારો જોઈને ગભરાઈ ગઈ.

વાસ્તવમાં વિરહ પણ છે એક મૃત્યુનો પ્રકાર,

એ મરણના મુખ મહીં પણ જિંદગી જીવાઈ ગઈ.

મુજને ‘ઓજસ’ના સ્વરૂપે આ જગત જોતું રહ્યું,

આંખ સૌની ‘એને’ ઓળખવામાં ઠોકર ખાઈ ગઈ.

mari hasti mari pachhal e rite wisrai gai;

angli jalmanthi nikli ne jaga purai gai

agaman enun sunine urmio harkhai gai,

chand ugyo pan nahin ne chandni phelai gai

dardman thanDak, dilasaman jalan, ashruman smit,

premno utkarsh thatan bhawna badlai gai

atma parmatmane, deh matine didhun,

je mata jeni hati ene badhi sompai gai

bhetwa ene hato hun etlo wyakul ke,

khud kaja maro dhasaro joine gabhrai gai

wastawman wirah pan chhe ek mrityuno prakar,

e maranna mukh mahin pan jindgi jiwai gai

mujne ‘ojas’na swrupe aa jagat jotun rahyun,

ankh sauni ‘ene’ olakhwaman thokar khai gai

mari hasti mari pachhal e rite wisrai gai;

angli jalmanthi nikli ne jaga purai gai

agaman enun sunine urmio harkhai gai,

chand ugyo pan nahin ne chandni phelai gai

dardman thanDak, dilasaman jalan, ashruman smit,

premno utkarsh thatan bhawna badlai gai

atma parmatmane, deh matine didhun,

je mata jeni hati ene badhi sompai gai

bhetwa ene hato hun etlo wyakul ke,

khud kaja maro dhasaro joine gabhrai gai

wastawman wirah pan chhe ek mrityuno prakar,

e maranna mukh mahin pan jindgi jiwai gai

mujne ‘ojas’na swrupe aa jagat jotun rahyun,

ankh sauni ‘ene’ olakhwaman thokar khai gai