આવ ને આવીને કંઈ રકઝક ન કર,
સાવ ખાલી આંખને ભરચક ન કર.
સ્હેજ હડસેલીને અંદર આવજે–,
બારણે પહોંચ્યા પછી ઠક ઠક ન કર.
શું વીતે છે એની સૌને છે ખબર,
આમ તું ઘડિયાળમાં ટકટક ન કર!
મીરાં, નરસૈયો, કબીર બોલી ચૂક્યાં,
તું વળી તારી રૂએ બકબક ન કર.
બે જણા અંધારું શોધે છે ફરી,
પથ્થરો ભેગા કરી ચકમક ન કર.
aaw ne awine kani rakjhak na kar,
saw khali ankhne bharchak na kar
shej haDseline andar awje–,
barne pahonchya pachhi thak thak na kar
shun wite chhe eni saune chhe khabar,
am tun ghaDiyalman taktak na kar!
miran, narasaiyo, kabir boli chukyan,
tun wali tari rue bakbak na kar
be jana andharun shodhe chhe phari,
paththro bhega kari chakmak na kar
aaw ne awine kani rakjhak na kar,
saw khali ankhne bharchak na kar
shej haDseline andar awje–,
barne pahonchya pachhi thak thak na kar
shun wite chhe eni saune chhe khabar,
am tun ghaDiyalman taktak na kar!
miran, narasaiyo, kabir boli chukyan,
tun wali tari rue bakbak na kar
be jana andharun shodhe chhe phari,
paththro bhega kari chakmak na kar
સ્રોત
- પુસ્તક : ગુજરાતી કવિતાચયન 2006 (પૃષ્ઠ ક્રમાંક 2)
- સંપાદક : વિનોદ જોશી
- પ્રકાશક : ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ
- વર્ષ : 2009