વાણીમાં વહેતું ઝરણ મૌનમાં કૂવો રાખે

વાણીમાં વહેતું ઝરણ મૌનમાં કૂવો રાખે

એ તો જળમય છે સ્વયમ જે મને તરસ્યો રાખે.

ન લખે શબ્દ કે એ દોરે નહીં ચુપકીદી

કોરો રાખે મને હર હાલમાં કોરો રાખે.

ન મને વાળે કે વળવા દે એ રેખાઓમાં

રાખે પણ રંગમાં ક્યારેક તો આછો રાખે.

મારી આંખોમાં ઉદાસી બધી એણે આંજી

મારા સપનામાં મને જે સદા હસતો રાખે.

ન વીતી કે ન વીતે રાત શિયાળુ મારી

એની મુઠ્ઠીમાં એ હેમંતનો તડકો રાખે.

waniman wahetun jharan maunman kuwo rakhe