મનને સમજાવો નહીં કે મન સમજતું હોય છે

મનને સમજાવો નહીં કે મન સમજતું હોય છે,

આ સમજ, આ અણસમજ, એ ખુદ સરજતું હોય છે.

છે ને કલકોલાહલે આ સાવ મૂંગું મૂઢ સમ,

એકલું પડતાં જ તો કેવું ગરજતું હોય છે!

એક પલકારે જ જો વીંધાય, તો વીંધી શકો;

બીજી ક્ષણ તો એ જ સામાં સાજ સજતું હોય છે.

એ જ વરસે વાદળી સમ ઝૂઝતું આકાશથી,

એ જ તો મોતી સમું પાછું નિપજતું હોય છે.

ઓગળે તો મૌનથી એ ઓગળે ઝળહળ થતું

શબ્દનું એની કને કૈં ક્યાં ઊપજતું હોય છે!

manne samjavo nahin ke man samajtun hoy chhe