ઘરમાં એવાં કો’ક દિવસ ચોઘડિયાં આવે,

ખૂટે આંખમાં પાણી ત્યારે ખડિયા આવે.

ડૂબી ડૂબીને ડૂબવાનું શું માણસમાં;

એક વેંત ઊતરો ને ત્યાં તો તળિયાં આવે.

ડગલું એક ભરી શકવાના હોશ નથી, પણ

ડગલું એક ભરું તો તારાં ફળિયાં આવે.

ઘંટીના પથ્થરની જેવા વિચાર છે, ને —

મારી તારી વચ્ચે બબ્બે દરિયા આવે.

શબ્દોની હૂંડી લઈ ભાષા સામે ઊભો;

પાછો વળવા જાઉં અને શામળિયા આવે.

gharman ewan ko’ka diwas choghaDiyan aawe,

khute ankhman pani tyare khaDiya aawe

Dubi Dubine Dubwanun shun manasman;

ek went utro ne tyan to taliyan aawe

Dagalun ek bhari shakwana hosh nathi, pan

Dagalun ek bharun to taran phaliyan aawe

ghantina paththarni jewa wichar chhe, ne —

mari tari wachche babbe dariya aawe

shabdoni hunDi lai bhasha same ubho;

pachho walwa jaun ane shamaliya aawe

gharman ewan ko’ka diwas choghaDiyan aawe,

khute ankhman pani tyare khaDiya aawe

Dubi Dubine Dubwanun shun manasman;

ek went utro ne tyan to taliyan aawe

Dagalun ek bhari shakwana hosh nathi, pan

Dagalun ek bharun to taran phaliyan aawe

ghantina paththarni jewa wichar chhe, ne —

mari tari wachche babbe dariya aawe

shabdoni hunDi lai bhasha same ubho;

pachho walwa jaun ane shamaliya aawe