એ ઘર નથી કે થાય જૂનાં ગાબડાં પડે

એ ઘર નથી કે થાય જૂનાં ગાબડાં પડે,

સપનાંઓ તો હજૂય ઊભાં છે કડેધડે.

મૂંગાના સ્વપ્ન જેવું છે અજવાળું લોહીમાં,

મારામાં કોઈ બારણાની જેમ ઊઘડે.

ન જાણે કેમ? કોઈ ચરણમાં ઢળી પડું,

બળ તો હજુય એ જ ભર્યું છે આ બાવડે.

હા નામ ગઝલ, ધર્મ ગઝલ જાતિ પણ ગઝલ,

અમને ગઝલ સિવાય કશું પણ ન આવડે.

કહેજો કમાય છે હવે રાજેશ જા ઘરે,

એ ભૂખ્યો, તરસ્યો રાજીયો જો કોઈને જડે.

રસપ્રદ તથ્યો

(કવિની નોંધ : નામ ગઝલ .. શેર આદિલ મન્સૂરીના એક શેરની યાદમાં)

e ghar nathi ke thay junan gabDan paDe