નદીપણું તો પછી ક્યાંય નદીમાં ન રહ્યું

નદીપણું તો પછી ક્યાંય નદીમાં ન રહ્યું

બરફનું શહેર સતત સૂર્યની દિશામાં વહ્યું!

ઉઘાડબંધ થતાં જીર્ણ કમાડોનું રુદન;

દીવાલો જેમ અમે મૂક થઈ ગયા ને સહ્યું!

હવાની આંગળીએ શ્વાસના શિશુની સફર

બધી જ બાબતોમાં સાંત્વન પરાયું રહ્યું!

ન કોઈ રાતને રોકી શક્યા, ન વાત કરી,

સવાર-સાંજનેય આમ તો કશું ન કહ્યું!

પસાર થઈ ગયા એ બ્હાવરાની જેમ કિશન

ઉઠાવી ધૂળમાંથી મસ્તકે ન ફૂલ ગ્રહ્યું.

nadipanun to pachhi kyanya nadiman na rahyun